Wij besloten onze wil en ons leven over te geven, in besef dat wij onmogelijk kunnen weten wat goed voor ons is. 

In mijn eerste blog over Groeien in bedrijf vertelde ik hoe machteloos ik me had gevoeld. Hoe ik moest inzien dat de zekerheid en veiligheid, die ik dacht te hebben gecreëerd, een illusie was gebleken. Het leven waarin ik zat was niet langer veilig. Na een lange weg van twijfel en emoties, was ik klaar om het idee van zekerheid en veiligheid los te laten. Ik erkende de machteloosheid en het stuurloze leven als medewerker in loondienst. En door dat te erkennen kon ik mijn weg vervolgen naar stap 2.

In mijn tweede blog vertelde ik over de eerste ontdekkingen als ondernemer. Het avontuur was begonnen en ik genoot er met volle teugen van. Tegelijk was er ook onzekerheid, had ik veel vragen en moest ik lastige keuzes maken. Ik leerde hulp aan te nemen en er uit te halen wat ik nodig had. Ook bij stap 2 leerde ik dat loslaten de sleutel was tot creativiteit en groei.

Loslaten: de bereidheid om alles wat je kent op te geven. Erkennen dat je niet alles zelf hoeft te doen en moet regelen. Vertrouwen op het leven, zoals het zich aandient. Daar heb ik het vandaag de dag nog moeilijk mee.
Er komt zo vaak iets op je pad, wat je niet zomaar voorbij kan laten gaan. ‘Je moet iets doen!’, is wat je emotie je vertelt. Meestal gaat het dan over zaken waarbij ik me – daar is ‘ie weer – machteloos voel. De rode draad in mijn leven.

Afgelopen jaren heb ik hard gewerkt aan mijn persoonlijke ontwikkeling, hand in hand met de groei van mijn bedrijf. Controle loslaten gaat me steeds beter af, maar wel met kleine stapjes. Zo plan ik nog steeds alle zakelijke en privé tijd in mijn agenda, maar ben ik inmiddels veel vrijer in wat ik met die tijd precies doe. Zo heb ik blokken afhankelijk van tijd (bv. Skype afspraken), blokken afhankelijk van datum en deadlines (bv. in de btw-maanden) en ook heb ik mijn geliefde RTM-blokken.
RTM staat voor Remember the Milk. Dat is een app op mijn telefoon waarin ik diverse todo’s verwerk. Naast oa. een lijst met restaurants waar ik nog eens graag naartoe wil, heb ik ook een personal -en worklist.
Op deze twee lijsten staan alle todo’s die niet tijd of datum gebonden zijn, maar die ik wel een keer gedaan wil hebben. Tijdens een RTM-blok kies ik iets uit van één van de lijsten, iets waar ik op dat moment zin in heb om te doen.
Lezers die het boek Getting Things Done van David Allen (aff.) kennen, zullen deze methode vast herkennen.

Door ondernemer te worden, dacht ik vrijheid te winnen. En hoewel dat ook zo had kunnen zijn, ben ik door mijn eigen controle-drang nog steeds niet écht vrij. Ik ben gewend het leven zelf te moeten maken. Te overleven ipv te leven. Als ik het niet doe, doet niemand het voor me. En als iedereen nou maar gewoon even mee zou werken, dan zou het ook allemaal gaan zoals het moet.
Drie keer raden: het leven werkt niet mee. Het leven is net zo koppig als ik en doet wat het zelf wil. Het leven kent daardoor meer vrijheid dan ik. Hoe oneerlijk is dat? Het is allemaal de schuld van het leven!

Loslaten, om hulp vragen en je kwetsbaar opstellen. Het heeft me eerder geholpen en dat zal het nu weer doen. Je hoeft er alleen maar in te geloven. Of eigenlijk moet ik het anders zeggen: erop te vertrouwen.
“Bij vertrouwen stel je je geest onvoorwaardelijk open voor de waarheid, wat die ook mag blijken in te houden. Vertrouwen is niet vooringenomen; het is een sprong in het grote onbekende.” – Alan W. Watts

Ik probeer me steeds opnieuw open te stellen voor veranderingen. Veranderingen waar ik geen invloed op heb.
*Het vaste inkomen wat ineens verdwijnt, omdat de opdrachtgever besluit een ander ondernemerspad in te slaan.
*Nagelbijtend opdrachten zoeken, omdat deze zonder aanleiding ineens uitblijven.
*De conclusie trekken dat het nieuwe aanbod niet verkoopt, terwijl je er al je energie en passie in hebt gestopt.
*Toezien hoe jouw succesvolle diensten of producten worden gekopieerd en ineens niet meer uniek zijn.
*Extra rust moeten nemen, omdat het lichaam besluit dat het herstel nodig heeft op de meest vreemde en vooral ook onhandige momenten.

Voorbeelden waarbij de emotie hoog is en de drang naar controle, het leven zelf in handen nemen, extra groot. En juist op die momenten moet je vertrouwen hebben. Of in ieder geval na een nachtje slapen, als alle emoties weer wat gezakt zijn.

Luister maar eens naar de eerste dag van 21 Days of Calm in de Calm app. Een link die ik eerder al eens gedeeld heb in mijn blog Waar geef jij je f*cks aan?
Het gaat over een boer die in verschillende situaties terecht komt. Wat hem overkomt lijkt in eerste instantie steeds op bad luck. Maar, als het leven verder gaat, slaat het om in geluk. Ondanks dat er niets is veranderd aan wat de boer overkomen is. Een echte eye-opener.

Stap 3 is voor mij een lopend proces. Het ‘loslaten en vertrouwen hebben in het onbekende’ worstel ik dagelijks mee. Gelukkig heb ik een groep fijne vrienden waarmee ik kan delen en sparren. Daar ben ik dankbaar voor, ik zou niet zonder kunnen. Zo kwam het idee naar voren om weer meer naar buiten te gaan. Ontspannen door beweging en daarmee onbewust oefenen in het loslaten. Sinds een kleine twee weken loop ik dus elke dag even naar buiten en maak ik ergens onderweg een mooie foto die ik dan als Instagram-story plaats. Voor mij is dat een soort stok achter de deur, zodat ik niet vergeet om naar buiten te gaan én meer bezig ben met het hier-en-nu dan met werk. De bedoeling is natuurlijk om ook hierbij beetje bij beetje de controle (plaatsen van foto op Instagram) los te kunnen laten.

Ik geef niet op en zal blijven oefenen in het loslaten van controle. De energie die ik ervoor terugkrijg kan ik goed gebruiken voor de mooie dingen in het leven. Volgende maand zet ik stap 4.

Lees ook “Groeien in bedrijf – stap 2”